Człowiek nie może walczyć ze swym przeznaczeniem.

 Bo cóż doskonalszego jest od Nicości?

 Śmierć jest tak przerażająco
ostateczna, tymczasem życie obfituje
w niezliczoną ilość możliwości.

 Nie ma znaczenia, jak długo żyjemy, ale jak. Nie zależy nam na przeciąganiu czasu, lecz na napełnianiu go treścią, bo lepiej żyć krótko, lecz intensywnie niż długo, lecz rutynowo.

 Moje szalone istnienie to niby piosenka; każda nowa miłość to strofka, ale Marcel to refren.

 Teraz każdy ruch to nowa decyzja, nowa walka.

 Wiadomość o mojej śmierci była przesadą.

 I widział niebiańskie światło. Które odwzajemniało jego spojrzenie.

 Nosimy góry w kościach za życia i stajemy się nimi po śmierci.

 Jeśli masz mi coś do powiedzenia to po prostu powiedz. Bo wkrótce może być już za późno.

 Jedna noc zmieniła mnie nieodwracalnie.