Człowiek nie może walczyć ze swym przeznaczeniem.

 Najlepszym słowem jest to, którego nie wypowiedziano.

 Kiedy się z kimś dzieli życie, patrzy się na jego twarz zamiast w lustro. Widzi się swój uśmiech w czyimś uśmiechu; widzi się wzbierający w swoim wnętrzu gniew, zanim jeszcze wybuchnie. Widzi się sarkazm; widzi się miłość. Kiedy się mieszka samemu, trzeba polegać na lustrze, pokrytym z tyłu srebrną farbą, a żadna tafla, choćby pokryta od tyłu srebrem, nigdy nie powie prawdy. Ojciec powiedział jej kiedyś: „Lustra są dobre
do jednego: przyłożone do ust zmarłego

człowieka pozwalają zyskać pewność,
że nie żyje naprawdę.

 Bo to, widzi panienka, po czym poznać głupiego? Po śmiechu jego.

 ...rzadko dostrzegamy osoby, które nam usługują.

 Kto życia nie ceni, nie wart go.

 Życie jest podróżą, której kierunek wybieramy sami. Niezależnie od naszych wyborów, niekiedy nawiedzają nas burze, ale to nasza wewnętrzna siła, która pokonuje przeciwności.

 Chyba łatwiej się żyło, gdy mniej się widziało, czuło i rozumiało

 Człowiek mądry broni swojej słuszności spokojnie i bez gniewu. Gdy głupiec ma słuszność, broni jej z wrzaskiem, gdy jej nie ma - sypie obelgami.

 Los lubi komplikować ludziom życie, pomyślał. I czyni to bez najmniejszego wysiłku.

 Każdy musi mieć jakieś sekrety. Dzięki nim jesteśmy podatni na ciosy.