Bo człowiek nie wie, co to życie, dopóki po raz ...
Bo człowiek nie wie, co to życie, dopóki po raz pierwszy nie rozbierze kobiety.
Udostępnij:
Inspiracje:
Radio to środek znieczulający człowieka pracy...
Ciemności boimy się tylko dlatego, że nie wiemy, co w niej jest.
Iść przez życie, tak jak uczniowie z Emaus, z tym Trzecim pomiędzy nami, który nadaje boską wartość całemu naszemu działaniu.
Dusza bowiem barwi się wyobrażeniami.
Ludzie przychodzą, ludzie odchodzą. Wiemy o tym, ale za każdym razem, gdy się to zdarza, jesteśmy zaskoczeni. To jedyna rzecz w naszej egzystencji, której możemy być pewni, ale często łamie nam serce.
Wszystko się kończy. Gatunki wymierają. Przekonanie, że jest inaczej, było tylko zarozumiałością, produktem wybujałego
ego, przekleństwem nadmiernego poczucia własnej wartości.
Ludzie są nieszczęśliwi, kiedy żyją tylko dla siebie.
Ludzkie oczy z miast gwarnych i lepianek polnychPłyną ku rzęsom jasnej gwiazdy uroczyście;Wiatr, skrzydła rozpostarłszy, po stawach okolnychŚlizga się, z boku na bok chyląc powłóczyście.
Jedność, jedność!
To jest pierwszy do wolności krok! Rozbici –służyć musimy, lecz złączeni
przemożemy swych ciemięzców!
Jedność, jedność a zwyciężymy!
Nie wszystko co piękne musi kosztować majątek.