Nie potrzebuję samotności, aby się modlić, ale potrzebuję ciszy wewnętrznej.

 Z wibrionów powstaliśmy - w wibriony się obrócimy.

 Nie wtrącaj się do spraw czarodziejów, bo są chytrzy i skorzy do gniewu.

 (...) nie można poznać samego siebie, dopóki nie pozna się własnych granic.

 Tego imię za życia wypisane jest w niebie,komu chlebem powszednim jest ofiara z siebie.

 Obdziela i obdziera nas czas.

 Najpewniejszą oznaką pogodnej duszy jest zdolność śmiania się z samego siebie. Większości ludzi taki śmiech sprawia ból.

 (...) bez rozmowy nie ma porozumienia, a bez porozumienia nie ma inteligencji życia.

 Bo nie zawsze się żyje, jak by człowiek chciał,
tylko jak się musi. Człowiek życia sobie nie
wybiera, życie samo wybiera człowieka wedle
swojej woli, kto mu do czego potrzebny

 Sierota zawsze i wszędzie wypatruje znaków.

 Najszybszym rumakiem niosącym nas do doskonałości jest cierpienie.