(...) cholerny realizm życiowy. Odziera nas ze złudzeń.

 Śmierci boją się najwięcej ci, których życie posiada najmniejszą wartość.

 Kto portretuje, samego siebie portretuje.

 Problem polega na tym, że nie da się uleczyć rany, której istnieniu się zaprzecza.

 Kto ma siłę w rękach, ma świat u nóg.

 Nadzieja jest czymś pośrodku między skrzydłami a spadochronem.

 Każdy z nas będzie odpowiadał przed sądem wieczności za to,jak wypełnił swe bardzo ziemskie zadanie i powołanie.

 Cały świat gra komedię.

 Nie wiń za nic nikogo w swoim życiu, dobrzy ludzie dają szczęście, źli - doświadczenia, najgorsi ludzie dają ci dobre lekcje, a najlepsi piękne wspomnienia.

 Nie poddawaj się rozpaczy. Życie nie jest lepsze ani gorsze od naszych marzeń, jest tylko zupełnie inne.

 Jeżeli coś nie może żyć, to trzeba mu pozwolić umrzeć tak, żeby się nie męczył, z godnością.