(...) cholerny realizm życiowy. Odziera nas ze złudzeń.

 Dźwignąłem pomnik swój, nie trudem rąk ciosany,Wydepcą ścieżki doń miliony ludzkich stóp.

 Ars longa, vita brevissztuka długotrwała, życie krótkie.

 Ogary poszły w las.

 Wartość daru nie kryje się w jego cenie, lecz w życzliwości ofiarodawcy.

 Wielkość nie służy okazji, wielkość okazję chwyta.

 Nie proś tylko, żebym pojechał tam bez ciebie. Tego nie zniosę.

 Często, aby stało się to, czego pragniemy, trzeba tylko przestać robić to, co robimy.

 Dlaczego szukasz spoczynku, kiedyś zrodzony do pracy?

 Chciałem... Chciałem zapytać... Boże, Caitlin, jakie ty masz boskie nogi!

 Kiedy narusza się porządek, traci się ciągłość.