Mądrzy ludzie mogą być wobec siebie szczerzy.

 Nie wiedziałam tylko, jak przeżyć następną godzinę, następny dzień i miesiąc.

 Życie nie jest problemem do rozwiązania, ale rzeczywistością do doświadczenia.

 Kiedy życie wręcza nam wreszcie bukiet pięknych kwiatów, zwykle patrzymy podejrzliwie, czy między płatkami nie ukryła się osa.

 Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z farsą, scenariusz piszą sami aktorzy, suflerem jest sumienie i nigdy
nie wiadomo kiedy otworzy się zapadnia.

 Czasem wystarczy chwila, żeby zapomnieć o całym życiu. Czasem nie wystarczy życia, by zapomnieć o jednej chwili.

 Być może przeznaczenie nie istnieje, ale powinno istnieć.

 Ludzie nie dochowują obietnic, zawsze je łamią.
Nie wiedzą, czego chcą.
A jeśli nawet twierdzą, że wiedzą, i tak to niszczą.

 Pisarz może żyć i pracować tylko w atmosferze języka ojczystego.

 Niszczycielskie efekty niektórych zdarzeń objawiają się dopiero pod koniec życia.

 Gdyby każdy tak żyć chciał, czym by Polska była?