Mądrzy ludzie mogą być wobec siebie szczerzy.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, trzeba się poruszać.

 Twoja muzyka nie wiedzie ku muzyce, lecz ku temu, co ludzkie.

 Kiedy człowiek zje coś ciepłego, robi mu się lżej na sercu.

 Rozum jest naszym przewodnikiem, często jednak pierwszy nas zdradza.

 Nigdy nie dostrzegamy skarbów, które
mamy tuż przed oczyma. A wiesz dlaczego
tak się dzieje? Bo ludzie nie wierzą w skarby.

 Życie jest za krótkie, żeby być małym.

 Improwizacja to zawsze oszustwo; a oszustwo wymaga największych przygotowań.

 Zawsze jeszcze drugi człowiek może stać się dla nas źródłem niewymownego udręczenia.

 Kto zresztą wie, czy miłosierdzie nie jest najlepszą sprawiedliwością?

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.