Mądrzy ludzie mogą być wobec siebie szczerzy.

 Bo życie jest o wiele za krótkie, by zmarnować choć jedną jego kropelkę.

 Czasem musisz wejść bardzo wysoko, żeby się przekonać, jak małym jesteś.

 Kiedy umieram, jestem jak księga, której nie przeczytałem, mimo że napisałem ją sam. Kiedy umieram, zostaję autografem dla kosmonautów, fragmentem, śladem dla archeologów przyszłości.

 Kiedy ktoś na okrągło Cię rani, pomyśl o nim jak o papierze ściernym. Może Cię podrapać i lekko zranić, ale w końcu Ty będziesz obrobiony i wypolerowany, a on stanie się bezużyteczny.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz jechać naprzód.

 Jestem życiem. Ja i życie to jedno. Jak więc mogę stracić życie? Jak mogę stracić coś, czym Jestem? To niemożliwe.

 Poza tym nie można zabić czegoś, co nigdy tak naprawdę nie żyło.

 Czasami musisz spojrzeć wstecz, zanim zobaczysz cokolwiek przed sobą.

 Dobrej gospodyni ciasto samo w rękach rośnie.