Jestem życiem. Ja i życie to jedno. Jak więc mogę ...

 Śmierć czasem jest prosta, ale jej następstwa na ogół skomplikowane.

 Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.

 Często po nocy zastanawiam się... Po co ja w ogóle żyje...

 Skoro wziąłeś tę rolę, graj ją!

 Bogactwo i przywileje wyzwalają w człowieku niemiłe cechy.

 Najlepiej nie planuj nic. Nie przewiduj tysiąca możliwości. Daruj sobie myślenie, o tym co będzie. Bo wiesz co? Od życia i tak dostaniesz to, czego akurat najmniej się spodziewasz.

 Nie poddawaj się rozpaczy. Życie nie jest lepsze ani gorsze od naszych marzeń, jest tylko zupełnie inne.

 Trzymaj się zen. Pieprz pisanie.

 Daj mi rząd dusz!

 Każdy łup na tej wyspie zgodnie z prawem należał do niego.