Kwiaty kiwały główkami jak gromada bystrych dzieci.

 Życie to nie oczekiwanie, aż burza minie… To nauczenie się, jak tańczyć w deszczu.

 Wiadomo, że nie to ładne, co ładne, tylko to, co się komu podoba.

 Pisanie dziennika jest chorobą.

 On mnie nie kocha, nie tak jak ty, to co innego, to milion razy większe.

 Kto ma siłę w rękach, ma świat u nóg.

 A jakie jest największe kłamstwo świata?
– To mianowicie, że nadchodzi taka chwila,
kiedy tracimy całkowicie panowanie nad naszym
życiem i zaczyna nim rządzić los. W tym tkwi
największe kłamstwo świata.

 Ludzie wielbią słońce, które świeci jasno na niebie, a nie to, które jeszcze nie wzeszło.

 Boże, parszywy z ciebie popapraniec.

 Czasami trzeba zapominać o tym, co było.

 Nuda to skutek defektu wyobraźni, nic więcej.