Teraz kiedy piszę te słowa spokojne oczy matki spoczywają na ...

 Życie to nie problemy, które mają być rozwiązane, ale rzeczywistość, którą należy doświadczyć.

 Śmierć jest snem bez snów.

 Nie należy ani okrętu przytwierdzać do jednej kotwicy, ani życia opierać na jednej nadziei.

 Wielki strach cofa nas do zachowań z dzieciństwa.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

 Jeżeli coś nie może żyć, to trzeba mu pozwolić umrzeć tak, żeby się nie męczył, z godnością.

 To moja obsesja. (...) A człowiek powinien płacić za swoje obsesje.

 Dopóki żyjemy, potrafimy znaleźć winnych każdej niedogodności naszego losu.

 Bo jak – w świecie, gdzie wszyscy starają się przeżyć za wszelką cenę – osądzać, tych, którzy decydują się na śmierć?

 Dobro rodzi się wtedy, gdy człowiek zapomina o sobie.