Życie samo jest krótkie, lecz przez cierpienia staje się dłuższe.

 Konfrontacja marzenia z rzeczywistością wypadała zawsze na korzyść marzenia.

 Czsami ludzie nie dostrzegają tego, co mają przed samym nosem...

 Postanowiłem, że nie poddam się temu tragicznemu procesowi nabywania rozsądku.

 Ale cóż mogłem powiedzieć, przerażała mnie tą swoją chęcią życia.

 Ludzie którym ze sobą nie po drodze często się mijają.

 Im życie bardziej nikczemniejsze tym więcej człowiekowi zależy na nim; jest ono wówczas protestem, ciągłą zemstą.

 Fryzjerzy są jak psychiatrzy. Przed nimi wcale nie trzeba się wstydzić.

 Nikt nie jest tak biednym, żeby nie mógł drugiemu pomóc.

 Może w innym czasie, innym miejscu, z innym bagażem doświadczeń, ewentualnie w innej rzeczywistości, znowu się spotkamy i przeżyjemy razem życie, które dzisiaj nas przerosło.

 Życie jest jak teatr, tylko nie mamy próby generalnej. Dlatego śpiewaj, radosnie tańcz, śmiej się i żyj pełną pęką każdą minutę swojego życia, zanim zasłona opadnie i spektakl się skończy bez bisu.