Pisarz może żyć i pracować tylko w atmosferze języka ojczystego.

 Miałem zamęt w głowie, ale nie w sercu. Powinienem był słuchać serca.

 Tłum z płonących dzielnic, chcą przeżyć. Kto ich o to prosił?

 Dobroci nigdy się nie zapomina, bo zapisuje się w skrytości serca.

 Tragedią starości nie jest to, że człowiek się starzeje, lecz to, że pozostaje młodym.

 Ile osób może jednak powiedzieć, że są bezgranicznie szczęśliwe, że mają choćby jedną ludzką istotę, której mogą całkowicie zaufać?

 Kiedy narusza się porządek, traci się ciągłość.

 Bo ja umieram co noc, powiedział sobie w duchu.

 Obietnica ma wartość, tylko jeśli poparta jest prawdą.

 Przyszłość jest równie niezmienna, co przeszłość.

 Praca jest solą życia.