Żyj i pozwól żyć innym.

 Przyjrzyj się temu, co dziś nazywasz problemem, katastrofą albo kryzysem, i zadaj sobie następujące pytanie: Czy za pięć lat będzie to miało jakieś znaczenie? Odpowiedź najczęściej brzmi: „nie”. […] Zbyt często zadręczamy się błahostkami.

 Człowiek podleje na starość.

 Są ludzie, którzy zasługują na wiele, a nie oczekują niczego w zamian. Są też tacy, dla których robimy wszystko, mimo że na to nie zasługują, a dla nich to i tak za mało.

 Czas robi swoje. A ty człowieku?

 Wciąż wzrastamy i wciąż jesteśmy tacy mali.

 Pomyśl, jaki świat byłby piękny, gdyby ludzie spotykali się w odpowiednich momentach życia. A nie o parę lat i zdarzeń za późno, za wcześnie. Gdyby mówili to, o czym tak zaciekle milczą. Ile nocy byłoby przespanych, ile serc nie aż tak pustych.

 Dzieło sztuki, które jest po to, by je popsuć? Tak jak moje życie, jak sądzę.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Tu jest taki upał, że drzewa przekupują psy by na nie szczały...

 Służył nam dobrze ten mit o Chrystusie.