Wiesz dlaczego daję radę? Bo liczę tylko na siebie.

 Wykształcenie to przede wszystkim ciągły dialog z pamięcią.

 Ból i radość leżą razem w jednej łupinie - ich mieszanina jest ludzkim losem.

 Choroby matek czuły, że odwiązanie było dla nas pięknym słowem.

 Życie jest pościgiem za czymś, co chcielibyśmy ścigać w nieskończoność.

 Niech nigdy żaden człowiek nie zdoła zepchnąć cię tak nisko, byś go nienawidził.

 Jest z nami trochę tak jak z człowiekiem, który musi przebiec morze pływającej kry. Nie wolno mu odpocząć, nigdzie nie może stanąć na dobrze, gdyż utonąłby wtedy, po pierwszym skoku, w przepaści, W morzu bez dna. Musi ciągle wypatrywać następnej kry, iść nieustannie, nad przepaścią pod nogami, w s stronę lądu, który - o tym jednym wie - jest przed nim.

 To było cudowne! Jak pierwszy łyk wody po wielu dniach na pustyni.

 Gdybym rzucał się z okna
za każdym razem, kiedy
coś mi nie wyszło –
spędziłbym życie w locie.

 I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Pozwól odejść ze swojego życia tym, którzy nie doceniają ile dla nich robisz.