
(...) a tego, co ja czuję, nie puszczą w radiu, ...
(...) a tego, co ja czuję, nie puszczą w radiu, bo smutni ludzie nigdzie nie pasują.
Hałas nie dowodzi niczego.
Nie ma znaczenia, jak długo żyjemy, ale jak. Wystarczy chwila, by człowiek uświadomił sobie wartość życia. Często jest to chwila, gdy życie mija. Wtedy zrozumieliśmy, że żyjąc dla celów nieistotnych, sami siebie pozbawiliśmy życia.
Trzeba szybko uwolnić się od przeszłości, żeby ta nie zdążyła nas zniszczyć.
[...] sny to myślowy odpowiednik streszczeń książek; nie pamięta się nieistotnych szczegółów.
Nie, to lęk przed utratą talentu. Bała się, że już nigdy niczego nie napisze.
Życie jest naprawdę proste, ale uparcie próbujemy je skomplikować. Ciesz się małymi rzeczami, bo może przyjść dzień, kiedy zrozumiesz, że one były duże.
Czasami życie musi się skomplikować, żebyśmy poznali tych, na których na prawdę warto liczyć.
Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z farsą, scenariusz piszą sami aktorzy, suflerem jest sumienie i nigdy
nie wiadomo kiedy otworzy się zapadnia.
Biedny daje bogatemu więcej niż bogaty biednemu.Bogaty bardziej potrzebuje biednego niż biedny bogatego.
Jak się sądzi człowieka: wielkością bohaterstwa czy rozmiarem klęski?