
(...) a tego, co ja czuję, nie puszczą w radiu, ...
(...) a tego, co ja czuję, nie puszczą w radiu, bo smutni ludzie nigdzie nie pasują.
Ciąża to czas doskonalenia, czas wysychania w cieniu.
Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: „Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna” (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym. (Danuta Szaflarska)
Bogactwo i przywileje wyzwalają w człowieku niemiłe cechy.
Życie nie składa się z pragnień, lecz z czynów.
Próbowano nas zniszczyć, wdeptać w przeszłość. My jednak wciąż żyjemy.
Miłość to choroba, na którą jedynym lekarstwem jest miłość.
Ten, kto żyje w lęku, jest złamany, jeszcze zanim zacznie żyć.
Zawsze możemy być uprzejmi dla tych, co nas nie obchodzą.
Ludzie z lekkim bagażem przechodzą najlepiej przez życie.
To był logiczny wybór.