Ćwiczę bycie miłym, a nie stawianie na swoim.

 Kiedy jest się dzieckiem, lato jest jednym długim dniem i my także myśleliśmy, że choć nie mamy niczego, mamy czas. Raptem ten czas zaczął się kurczyć i trzeba było zacząć myśleć o powrocie do szkoły. Zaczęliśmy się obaj wstydzić zbytniej pewności siebie.

 Życie to nie teatr, to co najwyżej kabaret. Jest w nim miejsce na śmiech, na łzy, na refleksję. Jest w nim miejsce na sny, ale jest też miejsce na brutalną rzeczywistość. To jest prawdziwe życie, a nie życie, które jest tylko iluzją.

 Nie ma nic piękniejszego, niż znaleźć swoje przeznaczenie i działać zgodnie z nim. Nic mnie nie krępuje. Nie boję się ryzyka. Boje sie stagnacji i rutyny.

 Nie jesteśmy na tym świecie, aby przeżyć, ale aby przygotować przyszłe pokolenia na owo przeżywanie. Jesteśmy bowiem niczym innym, jak tylko ogniwem w nieskończonym łańcuchu pokoleń.

 Życie jest podróżą, która jest znacznie łatwiejsza kiedy masz kogoś do towarzystwa, kto cię kocha i kiedy kochasz kogoś.

 Życie jest jak rower. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Poniżenie można znieść tylko wtedy, gdy nikt nie patrzy.

 Jest wiele różnych rzeczy, dla których warto żyć. Żyjesz, aby być ważnym elementem życia innych, aby realizować swoje pragnienia, aby dowiadywać się coraz więcej, aby dążyć do doskonałości. – Ale jaki jest najważniejszy cel?
– Sens życia polega na jego szukaniu.

 Życie, życie jest nowelą…

 Pamiętaj o piątym przykazaniu: nie zabijaj czasu!