Życie jest jak papier toaletowy.Długie,szare i do dupy.

 Wykonuj swoją pracę z całego serca, a odniesiesz sukces. Konkurencja jest tak mała.

 Przegrywa ten, kto pragnie zatrzymać, a idzie się za tym, kto z uśmiechem puszcza.

 Nie ma we mnie dawnych marzeń. Niczego nie planuję. Mało wymagam od innych. Właściwie to niczego nie oczekuję. Nie stawiam warunków. Zaczęłam rozumieć, że na niewiele rzeczy w życiu mam wpływ. Mogę być odpowiedzialna jedynie za siebie, nie za innych. Życie to labirynt wyborów. Czasami trzeba puścić wszystko wolno, nieważne jak bardzo jest nam tego żal i że kiedyś pokładaliśmy w tym nadzieję. Trzeba iść dalej. Mieć w sobie siłę żeby niepotrzebne emocje zostawić w przeszłości, a nie toczyć walkę z samym sobą. Chcę odetchnąć świeżym powietrzem i zakończyć to, co niepotrzebne. Jedynie tęsknota czasami rozrywa mi skórę. Ale to nie tęsknota za Tobą. Nie miej złudzeń. Ja tęsknię za sobą.

 Życie to sztuka rysowania bez gumki do ścierania. Chociaż nie możemy cofnąć przeszłości, każdy nowy dzień daje nowe możliwości i szansę na narysowanie czegoś wspaniałego.

 I umarła...

 Zauważyliście, że z biegiem czasu coraz mniej jest w życiu wesołych kolorów? Pod koniec wszystko staje się szare jak pokrowce na meblach czy sukienka prana zbyt wiele razy.

 Najłatwiej przewidzieć to, że ludzie są nieprzewidywalni.

 Czy może być coś równie wspaniałego jak symfonia natury?

 Po ciemku, bez spojrzeń na zegarek, czas uwalnia się, wymyka kontroli wskazówek.

 ...słowa zawsze brzmią inaczej w ciemności.