Miliony ludzi postanowiły unikać emocjonalności. Stali się gruboskórnymi tylko po to, by się obronić, by nikt nie mógł ich zranić. Cena jednak jest bardzo wygórowana. Nikt nie może ich zranić, ale też nic nie może uczynić ich szczęśliwymi.
Słodko jest pić, ale gorzko jest płacić za to.
Ludzie wiedzą, że są nieszczęśliwi,ale mało kto wie, że mógłby być szczęśliwy.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Stawianie własnego zaślepienia wyżej od prawdy jest cechą umysłowości niewolników. Kiedy umysły nasze
są wolne, czujemy się zagubieni.
Do rozruszania naszej zamierającej żywotności potrzebujemy albo jakiejś mrzonki, albo czyjejś władzy, albo sankcji mędrców. Musimy zdać sobie sprawę, że póki bronimy się przed prawdą i szukamy jakichś hipnotycznych bodźców, póty nie jesteśmy zdolni rządzić się sami.
Jeśli bohaterstwo śmierci jest do zupełności cnót narodowych potrzebne, to już je posiadamy. Teraz trzeba postarać się o inne, mniej poetyczne, ale korzystniejsze: o bohaterstwo umiejętnego życia.
Nie obchodziło mnie, czy wygram, czy przegram, chciałem tylko walczyć.
Nie przejmuj się kilkoma dodatkowymi kilogramami. Grubych ludzi jest trudniej uprowadzić.
Nie śpij, twojego sercątka nie ma jeszcze w domu.
Porzućcie wszelką nadzieję wy, którzy tu wstępujecie.
[...] gdy nauczyłem się wspominać, nie nudziłem się już wcale.
