W życiu jest tak, że czasami musisz się zderzyć ze ścianą. Musisz nabić sobie potwornego guza. I wtedy ktoś, prawdopodobnie, jebnie cię jeszcze prosto w brzuch. Wówczas sobie przypomnisz, jak fantastycznie jest mieć płuca. Jak cudowny jest każdy bezproblemowy oddech. Jak cudowny jest krzyk.
A później? Później musisz wstać, oprzytomnieć i rozwalić tę ścianę, albo ją obejść.
Wstań, więc. Ja próbuję.
Nowe cienie, coraz mroczniejsze, gęstnieją nad tym królestwem.
Dla mnie są Ściany Płaczu tam, gdzie rozstrzeliwano ludzi.
Podobno ludzie, którzy wciąż mówią, nie mają o czym milczeć.
Jakoś to będzie, bo jeszcze tak nie było, żeby jakoś nie było.
Życie jest jak rower. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Bo właśnie upodlenia duchaUgina wolnych szyję do łańcucha.
5 zasad do zapamiętania:
1. Pieniądze szczęścia nie dają ale wygodniej płacze się w Mercedesie niż na rowerze.
2. Wybacz wrogowi, ale zapamiętaj typa.
3. Pomóż potrzebującemu, a on na pewno wspomni twoje imię, gdy znów będzie potrzebował pomocy.
4. Wiele osób żyje tylko dlatego, że zabójstwo jest karane.
5. Alkohol nie rozwiązuje problemów, ale mleko też przecież nie.
Wola życia to zwykła nadzieja, że coś się nam może jeszcze ciekawego przydarzyć.
Teraźniejszość, choć jest owocem przeszłości, a nosi w sobie przyszłość, jest jednak zawsze w wieczności - zawsze w wieczności, jako punkt przecięcia się czasu i ponadczasowości wiary i przy całkowitej wolności zarówno w stosunku do przeszłości jak i do przyszłości.
Ja nie istnieję, przypomniał sobie.
