W życiu jest tak, że czasami musisz się zderzyć ze ścianą. Musisz nabić sobie potwornego guza. I wtedy ktoś, prawdopodobnie, jebnie cię jeszcze prosto w brzuch. Wówczas sobie przypomnisz, jak fantastycznie jest mieć płuca. Jak cudowny jest każdy bezproblemowy oddech. Jak cudowny jest krzyk.
A później? Później musisz wstać, oprzytomnieć i rozwalić tę ścianę, albo ją obejść.
Wstań, więc. Ja próbuję.
Często najmądrzejszą odpowiedzią jest milczenie.
Bogactwo w radości nie zależy od sakiewki, lecz od serca.
Czas się nie śpieszy - to my nie nadążamy.
Z nami to jak z lasem, Hania. To i tamto drzewo pada pod siekierą, a tymczasem cały las rośnie i pnie się do góry...
Tak, życie to ciągłe powtarzanie słowa "nie".
Ogarnięci chorobą nie umieją liczyć. Nałóg trzyma ich w garści.
Wyborów dokonuje się w kilka sekund, a ich skutków doświadcza się przez resztę życia.
Żyjemy w czasach, kiedy mamy wszystko w nadmiarze, ale niczego tak naprawdę do końca. Ludzie są zagubieni, szukają swojego miejsca. Czasem wpadamy w pęd życia i zapominamy o najważniejszych rzeczach, o bliźnich, o chwili dla siebie.
Nie ma większej samotności, niż samotność marzenia o labiryncie.
Człowiek nie pragnie na ziemi wiele. Chciałby tylko, aby to niewiele było dobre i nie dało na siebie zbyt długo czekać.
