W życiu jest tak, że czasami musisz się zderzyć ze ścianą. Musisz nabić sobie potwornego guza. I wtedy ktoś, prawdopodobnie, jebnie cię jeszcze prosto w brzuch. Wówczas sobie przypomnisz, jak fantastycznie jest mieć płuca. Jak cudowny jest każdy bezproblemowy oddech. Jak cudowny jest krzyk.
A później? Później musisz wstać, oprzytomnieć i rozwalić tę ścianę, albo ją obejść.
Wstań, więc. Ja próbuję.
Bez przyjaciół życie staje się nijakie.
Carrie doznała tego znajomego uczucia rozczarowania i zranienia.
Określam, więc istnieję. Chcę, więc jestem.
Żyjcie życiem, w którym możecie się rozpoznać!
Lepiej jest zginąć stojąc, niż żyć na kolanach.
Trochę się zdenerwowałam, a trochę mi się zrobiło smutno. Zawsze mi jest smutno, kiedy się przekonuję, że oceniłam kogoś za wysoko.
Dzień, w którym zaczynamy martwić się o przyszłość, jest dniem końca naszego dzieciństwa.
Pamięć żarła mu duszę niczym potworna choroba.
Czasem dzwony kołyszą dzwonnikiem.
Są takie chwile,
kiedy nawet dziecko wie,
że lepiej powstrzymać się
od płaczu.
