Żyjemy w czasach, kiedy mamy wszystko w nadmiarze, ale niczego tak naprawdę do końca. Ludzie są zagubieni, szukają swojego miejsca. Czasem wpadamy w pęd życia i zapominamy o najważniejszych rzeczach, o bliźnich, o chwili dla siebie.
Cytat o tym, jak pęd życia i nadmiar wszystkiego mogą nas zagubić i odciągnąć od tego, co najważniejsze.
Strach, strach, strach! Życie to dyktatura obezwładniającego strachu, cień gilotyny.
Życie jest niekończącym się polem, kiedy patrzy się na nie z początku; a zaledwie na dwie piędzi długie, gdy patrzy się na nie pod koniec.
Jest to złota zasada w życiu: wymagać mało od świata, a dużo od siebie.
To, czego inni nie wiedzą, czyni nas jeszcze bliższymi.
A życie — życie zgarniają pod siebie
inni. I nie chcą z niego nic użyczyć.
Czymże jest życie, jeśli nie szeregiem natchnionych szaleństw? Trzeba tylko umieć je popełniać!
A pierwszy warunek: nie pomijać
żadnej sposobności, bo nie
zdarzają się co dzień.
Ja nie zadyndałem, zawsze wolałem zasypiać niż umierać.
Nigdy nie przechowuj niczego na specjalne okazje, każdy dzień twojego życia jest specjalną okazją.
Tylko pamiętaj, że kiedy zbyt długo na coś czekam to przestaje mi zależeć.
Radość jest potrzebą, siłą i wartością życia.
