Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
Każde zakończenie
stanowi początek czegoś nowego.
(...) woda, tchórzostwo i żądza zawsze poszukują najniższego punktu.
Zostawiajmy po sobie dobre imię i trwałą pamięć wśród śmiertelnych, aby życie nasze nie przeszło nadaremnie.
Ileż śmierci trzeba nam przeżyć, by się nauczyć, że i my umrzemy.
Każdy, kto wchodzi w czyjeś życie, zawsze bowiem coś z sobą przynosi.
Czekanie na próżno to tylko odkładanie życia na później.
Ludzie nie zmieniają się w ten sposób: nie zmieniają się sami, człowiek zmienia się, kiedy jest zmuszony przeżyć coś i wtedy dopiero stwierdza, że nastąpiła zmiana.
Rozsądni dorośli nie widują rzeczy, które nie istnieją, ani nie otrzymują informacji we śnie.
Dni, których się nie zapisało, są jak niebyłe.
Życie jest podobne do jazdy na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
