Nie ścigaj człowieka, który postanowił od Ciebie odejść. Nie proś, żeby został. Nie błagaj o litość. On pojawił się w Twoim życiu tylko po to, żeby obudzić w Tobie to, co było uśpione. Muzykę, z której nie zdawałaś sobie sprawy. Jego misja jest zakończona. Podziękuj mu i pozwól odejść. On miał tylko poruszyć strunę. Teraz Ty musisz nauczyć się na niej grać.
Nie ma wolności dla człowieka, jak długo nie pokonał on strachu przed śmiercią.
Jak teraz myślę o życiu, sergeancie, wydaje mi się ono rzeką. Jak rzeką jest płynne, zmiennicze, toczy się własnym, niezmiennym rytmem i nie da się go zatrzymać, przerwać, odwrócić. Jak rzekę, można je przekroczyć, przepłynąć, ominąć, ale nie da się go podporządkować swoim ambicjom.
Przypadek to tylko bat, którym przeznaczenie pogania to, co nieuchronne, do przodu.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Niszczenie jest formą tworzenia.
Życie jest podróżą, która jest o wiele ciekawsza, kiedy przestajesz podążać za mapą i zaczynasz tworzyć własną ścieżkę.
Może nie jestem całkiem zdrowy, ale z pewnością jestem uleczony.
Oszczędnością i pracą ludzie się bogacą.
Zajrzyj w siebie! W twoim wnętrzu jest źródło, które nigdy nie wyschnie, jeśli potrafisz je odszukać.
Konflikt tkwi nie w obiektywnej rzeczywistości, lecz w umysłach ludzi.
