I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.
Koncentruj się na możliwościach, a nie na ograniczeniach.
Luksus polega na posiadaniu tego, czego nie potrzebujemy.
Nie w szczęściu, ale w nieszczęściu okazać może człowiekprawdziwą swą wielkość i cnotę.
Sława za życia i sława po śmierci to czasem za dużo.Trzeba umieć poprzestać na jednej.
Do utraconego rajuNie powinno się wracać,Zwłaszcza jeżeli nie ma się pewności,Że był on naprawdę rajem.
Życie to sztuka, której nikt do końca nie umie. To ciągłe dążenie do szczęścia, miłości i zrozumienia. To podziwianie wschodów słońca, a w nocy śpiew gwiazd. To umiejscowienie siebie w szalonym tańcu rzeczywistości.
Anioł, który spadł z nieba i musiał nosić wielkie buciory, aby nie ulecieć i zostać wśród nas...
Sądzę, że prawdziwe życie pisarza zawiera się w jego dziełach.
(...) miała pociągła, sympatyczną twarz owcy.
Nie bierz życia zbyt poważnie. I tak nikt z nas nie wyjdzie z niego żywy.
