Jeśli myślisz, że nie żyjesz, mogę ci powiedzieć, gdzie szukać życia.
Jestem tym, co pojąć zdołam. Im więcej ludzi poznaję w ich życiu, tym bardziej dopełnia się moje własne życie.
Łatwiej się poddać, niż o siebie zawalczyć.
Nie lubię takich, którzy mają dwie postacie:
jedną swoją, drugą na zapas.
Był to Weltschmerz - ów ból życia, co unosi się w duszy jak gaz i nasyca ja rozpaczą, tak że szukamy zdarzenia, które nas mogło zranić, i nie możemy znaleźć żadnego.
Cmentarze pełne są ludzi, którzy uważali się za niezastąpionych.
Miliony ludzi postanowiły unikać emocjonalności. Stali się gruboskórnymi tylko po to, by się obronić, by nikt nie mógł ich zranić. Cena jednak jest bardzo wygórowana. Nikt nie może ich zranić, ale też nic nie może uczynić ich szczęśliwymi.
Życie to podróż, tylko że
ktoś nawalił i zgubił mapę.
Nie jesteśmy tym, co nam się przydarzyło. Jesteśmy tym, kim postanowimy być. Mniejsza o to co było, większa o to, jak się na to zareagowaliśmy. I jeszcze większa o to, co zrobimy dalej. To jest sprawiedliwość i wybór.
Chyba każdemu zdarzają się takie momenty, których nie zapomni do końca życia.
