Kto wie ile ukraińskich serc ukryło się pod polski płaszczyk, by ocalić głowę.
To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.
To kim jesteśmy, widać nie tylko poprzez nasze czyny, ale w naszych twarzach i oczach.
Starzec jest człowiekiem, który już zjadł kolację i patrzy jak inni ją jedzą.
Dopóki idziemy, jest w porządku.
Szkoda, że nie możemy zatrzymać tej chwili,
tu i teraz, żeby żyć w niej na zawsze.
Nie trzeba pytać losu, dlaczego nam coś daje. Tylko szybko wziąć, żeby nie umknęło!
Zauważyliście, że z biegiem czasu coraz mniej jest w życiu wesołych kolorów? Pod koniec wszystko staje się szare jak pokrowce na meblach czy sukienka prana zbyt wiele razy.
Dusza dąży do adoracji, bo
zachowuje wspomnienie nieba.
Nie masz numerka w systemie - nie ma cię na świecie...
