Młodość jest solą ziemi w oku.
Zawsze uderzał mnie pociąg intelektualistek do ciemnych typów, brutali i kretynów.
Brakowało mi sił na płacz.
Okazuje się, że choćby się kto z wierzchu nie wiem jak ufarbował, wszystko się zetrze.
Fascynuje mnie zjawisko zachowania ludzi, którzy mnie nie lubią, ale interesują się moim życiem i śledzą każdy mój krok. To tak jakby nie lubić rosołu, ale stać nad garnkiem gotującej się zupy i namiętnie obserwować, kiedy w tym samym czasie można zrobić waniliowy budyń, który się uwielbia. (Aleksandra Steć)
Najtrudniejszy jest koniec miesiąca. Zwłaszcza trzydzieści ostatnich dni.
Nie mogę tak dalej. Nie chcę przeżyć życia tak, jakbym oglądała je z boku.
Nigdy nie docenia się należycie ludzi, dopóki nie znikną.
Kiedy kogoś zabraknie, nie ma takich słów, które mogą go przywrócić.
Artysta często nie wie, co robi, gdy porwie go natchnienie.
