Twierdzę, że gdy ktoś znosi cierpliwie to, co powinno być nie do zniesienia, jest skamieniały.
Mowa madziarska nie była ludzka. Była ogniem, siarką i papryką.
Sny są czasem jak pchły i pozostawiają małe, swędzące plamki na całym ciele.
Doświadczenie nauczyło mnie przynajmniej tego,
że jeśli ktoś zmierza pewnie w wymarzonym przez
siebie kierunku i stara się żyć zgodnie z tym, co
sobie wyobraził, spotka go niepowszedni sukces.
Śmierć jest uniwersalnym lekiem stosowanym przez Naturę we wszelkich dolegliwościach.
Legenda głosi, że kiedy dajesz dużo, nie oczekując niczego w zamian, a dostajesz kopa w dupę, to pewnego dnia przestajesz dawać i stajesz się zimnym skurwysynem.
Potęga człowieka przejawia się w przestrzeni, czas ujawnia jego bezsilność.
Nauka mądrego jest źródłem życia, by sideł śmierci uniknąć.
Wspomnienia czasem nie dają zasnąć, ale bez wspomnień nie ma czego śnić.
Tylko nogami fikać i zęby szczerzyć? A książki to nie łaska?
