Drogi człowieka do Boga są ...
Drogi człowieka do Boga są właściwie proste, jeżeli człowiek je sam nie pokręci.
Bóg, który spełnia nasze marzenia. Ktoś mówił, że życie jest drogą, którą pokonujemy wędrówkę w kierunku Boga. I na tej drodze, na której zdarzają się różne rzeczy, nawet walczymy sami ze sobą, ale nigdy nie przestajemy wierzyć, że Bóg jest z nami.
Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga?
(...) być dobrym ojcem oznacza dobrze świadczyć o Bogu.
Uczciwość, z jaką człowiek wykonuje swoje zadanie, i biegłość, do jakiej dochodzi on w swoim rzemiośle i zawodzie, są w pełnym znaczeniu tego słowa aktami adoracji Boga.
Gdzie jest Duch Pański - tam wolność.
Gdy się patrzy przez pryzmat Boży, nie widzi się przypadków.
Pan jest ze mną, nie lękam się: cóż mi może zrobić człowiek?
Bóg cierpliwy jest, nie chce zagłady grzesznika, lecz aby się nawrócił i żył. Nie zorza duszę, nie przynagla, nie narzuca. Oczekuje. Zwraca się do wolności człowieka. Cierpliwie czeka. Pełen miłości. Nie zmęczony miłością.
Bóg nie przemawia do nas przez gwałtowne uderzenia pioruna, lecz przez szept serca. Nie usłyszymy Go, dopóki nie przyjmujemy prawdy, że umiłowanie Boga ponad wszystko i miłość do bliźniego jako nas samych, to w gruncie rzeczy jedno.
Bóg czasem bywa bardzo surowy,
ale nigdy ponad to, co człowiek może znieść.