Najpiękniejsze słowo, jakie można powiedzieć ...

 Pan Bóg nigdy nie opuszcza swojego stworzenia. To raczej człowiek porzuca swojego Stwórcę.

 Granice Królestwa Bożego nie pokrywają się z granicami między wyznaniami czy między praktykującymi i niepraktykującymi katolikami.

 A przecież niemożliwy jest całkowity brak wiary.
Jak na przykład można nie wierzyć w siebie?

 Kto się w opieke poda Panu swemuA całym prawie sercem ufa Jemu,Śmiele rzec może: "Mam obrońcę Boga,Nie będzie u mnie straszna żadna trwoga."

 Jezus nie poucza - On woła.

 Bóg, który dał nam życie, dał nam też wszystko, co jest potrzebne do jego utrzymania. W ten właśnie sposób z naszej niewoli do rzeczy zewnętrznych uwalnia nas wewnętrzne słońce, które naprawdę jestesmy.

 Jezus Nazarejczyk zburzy to miejsce i pozmienia zwyczaje.

 Panie, moje serce się nie pyszni i oczy moje nie są wyniosłe. Nie gonię za tym, co wielkie albo co przerasta moje siły.

 Bóg nas nie zmusza. On nam proponuje. Dlatego większość prawd wiary jest w formie dogmatów. To jest propozycja Boga, nie narzucenie z góry.

 Pokora to siła obracająca wszystkie zasoby energii na służbę Bogu i światu, nie zaś sobie.