Pozostaje nam jedna rzecz poza Bogiem: pragnienie Boga.

 Bóg więc prowadził lud okrężną drogą pustynną.

 Ból jest mistrzem wtajemniczenia religijnego. Cierpienie żłobi nam duszę: krzesze w niej iskry boskie.

 I teraz patrzę na Ciebie, a Ty pytasz, czy nadal mnie obchodzisz, jakbym mógł przestać Cię kochać. Jakbym mógł zrezygnować z tego, co czyni mnie silniejszym niż kiedykolwiek. Nigdy nie odważyłem się dać z siebie dużo innej osobie (...) ale odkąd się poznaliśmy, cały należę do Ciebie. I będę należał jeśli mnie zechcesz.

 Starajcie się posiąść w obfitości te dary, które się przyczyniają do zbudowania Kościoła.

 Bóg nie jest daleko od każdego z nas. W Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak powiedzieli też niektórzy z waszych poetów: Jesteśmy bowiem Jego rasy.

 Błogosławiony Pan, opoka moja, który zaprawia moje ręce do walki, moje palce do wojny.

 Gdy się patrzy przez pryzmat Boży, nie widzi się przypadków.

 Bóg umożliwia mi dostrzeganie piękna wszechświata, pokazuje mi, że w każdym szczególe tkwi jakaś wyjątkowa esencja. Dzięki Niemu mogę czuć się szczęśliwym i spełnionym, niezależnie od tego, co dzieje się wokół mnie.

 Bogu, co boskie, cesarzowi, co cesarskie. A co ludziom?

 Religijny fanatyk to człowiek,który tak ukochał Boga,że zapomniał o bliźnim.