Bóg nie opuszcza sprawiedliwych.
Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny.
Bóg nie jest tajemniczym stwórcą, który po stworzeniu świata odszedł z dala, lecz stanowi najwyższy cel życia, pociąga stworzenie ku sobie, jest spędzającym na przód i jednocześnie przyciągającym do środka.
Bóg mówi do nas językiem cierpienia. Kiedy innej mowy nie rozumiemy, nie chcemy rozumieć.
Pan udaremnia zamysły przebiegłych: dzieło ich rąk nieskuteczne.
Człowiek nigdy nie zrozumie Boga dopóki nie stanie w samym środku świata i nie zacznie patrzeć na własne cierpienie. Dopiero wtedy, kiedy sam doświadcza tych niewytłumaczalnych momentów bólu i cierpienia, zaczyna zrozumieć, kim naprawdę jest Bóg.
O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, ja to spełnię.
Nie chciałbym wierzyć w takiego Boga, którego mógłbym zrozumieć.
Droga do poznania Boga prowadzi przez wspólnotę ludzi.
Zmiłuj się, Panie, nad nami,Nie karz surowo.Uskrzydlaj nas, podnieś słowami,Przywróć nam słowo.
