Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż leżąc w łóżku, z ...

 Życie jest nieuleczalną chorobą: człowiekowi szkodzi wszystko.

 Największe cierpienie w życiu powoduję zgniecione płatki róż, a nie kolce.

 Jak wydobyć się z tego labiryntu cierpienia?

 Cierpieć, to znosić. Cierpieć, to nie pytać. A jak już zapytasz - cierpieć jeszcze bardziej. Takie jest cierpienie - nie ma dla niego końca.

 Cierpienie jest kluczem, który otwiera drzwi do głęboko zakorzenionej mądrości duszy, to przestrzeń, gdzie uczymy się cenić najpiękniejsze dary życia.

 Cierpienie jest najgłębszą rzeczywistością, poprzez którą człowiek może osiągnąć największą pełnię swego bycia, swego człowieczeństwa. Nie jest darem, który człowiek wybiera. Jest częścią jego bytu. Zawsze wzbudza strach, zawsze jest czymś nieznanym.

 "Tego nikt ci nie powie
o to nikt nie zapyta
kim jesteś a kim
chciałbyś być?....

Dlaczego świat nie zadaje
pytań?
Bo ludzie milkną jak groby
więdną jak kwiaty...
Ze słów wydobywa się gniew
z milczenia, odrzucenie.

W ludziach ukryty jest lęk
we mnie...
strach przed istnieniem".

 Najgorsze, co może spotkać nas w życiu,
to miłość do osoby, której nic nie obchodzimy.

 Cierpienie ma szlachetne przeznaczenie: ewolucję lub, jeśli wolisz, powstanie i rozwijanie świadomości. Bez cierpienia, człowiek byłby tylko o wiele bardziej ograniczonym stworzeniem, niż jest teraz.

 Żadne cierpienie nie jest bez sensu. Każde cierpienie ma swoją wartość, jeśli tylko potrafimy je odpowiednio zrozumieć i przeżyć. Najgorsze jest cierpienie zwykłego człowieka, który nie potrafi się z nim uporać i przekuć go w wartość.