A może po prostu nic? Pustka? Sen bez snu? Ciemność?

 To, co robimy do czasu, odmienia nas. Czas jest jak strumień, który szlifuje surowy kamień do kształtu, jaki ma przynieść. Nie marnuj czasu, bo to jest materia, z której zbudowane jest życie.

 Niezawodnym sposobem na stracenie tożsamości jest odwlekanie rzeczy na później. Zmarnowana chwila jest stratą oddechu życia. Przyrzekając sobie, że zaczniemy żyć „później”, wegetujemy w żałosnym stanie antycypowania naszej własnej egzystencji.

 Czas to najbardziej cenny zasób, którego nie możemy gromadzić ani przekazać innym. Musimy go używać mądrze i efektywnie.

 Nie liczy się to co masz, ale jakim jesteś człowiekiem. Czas jest cenniejszy od pieniędzy. Możesz zyskać więcej pieniędzy, ale nie możesz zdobyć więcej czasu.

 Daj mi jeszcze trochę czasu! Daj mi jeszcze godzinę! Tak błagają umierający... Czas jest najcenniejszym skarbem.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda, której dotknąłeś, już daleko poszła. Korzystaj z każdej chwili życia.

 Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć dwa razy tego samego miejsca, bo przepływa do następnego. Czas jest nienawiązalny, niepowstrzymany, niewidzialny, nieskończony i wieczny. Czy możemy go zrozumieć? Czy możemy go zatrzymać? Czy możemy chwycić go? Czy możemy go zobaczyć? Czy możemy to przetrwać?

 Bo kiedy nadchodzi wieczór,
wszystkie wspomnienia wracają.

 Czas, który widzi zdarzać się wszystko, czeka na pamięć, która zapomina o wszystkim. Czas zabiera nasze dzieci, niszczy nasze miłości, nasze zdrowie, nasze życie. Czas nie czeka na nic.

 Czas jest jak rzeka, którą nie można dotknąć dwa razy, ponieważ woda, której dotknąłeś już uciekła i nigdy nie powróci