Nikt nie może cofnąć się w czasie i napisać nowego ...

 Czas jest jak rzeka, którą nie można przekroczyć dwa razy w tym samym miejscu, więc korzystaj z każdej chwili, ponieważ nigdy więcej nie wróci.

 Czas jest królikiem, który zawsze ucieka. Czasami maksymalnym wysiłkiem udaje nam się go złapać za ogon, ale on zrywa się i ucieka, pozostawiając nas z pustymi rękami.

 Z przeszłością należy się rozstać nie
dlatego, że była zła, lecz dlatego, że jest martwa.

 Rzekomo umieramy z powodu starości, ale jest to zmyłka. Umieramy, bo po prostu odczuwamy upływ czasu i nie jesteśmy w stanie tego znieść.

 Nie mówimy, że coś jest stracone, dopóki nie tracimy czasu. Ale nawet jeśli zmarnowany czas jest rzeczą najbardziej bezwartościową, watrość czasu nie jest znana wszystkim.

 Czas jest najlepszym nauczycielem, niestety zabija wszystkich swoich uczniów.

 Gdybyśmy nie umierali, czas byłby tylko wymiarem przestrzeni. W takiej przestrzeni człowiek mógłby być wszędzie naraz. Umieranie uniemożliwia nam bycie wszędzie naraz, narzucając nam bycie zawsze tu i teraz.

 Nie doceniamy pełnej wartości czasu, dopóki nie zdajemy sobie sprawy, że go marnujemy. Każda znikoma sekunda ma swój własny, niepowtarzalny pulpit, na którym możemy zapisać tylko jedną rzecz. Gdy ten czas minie, nie wróci.

 Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.

 Nie trać złotej godziny spotkania dla powitania, zegarek bić może, ale czas nigdy nie wróci do tych, którzy stracili.