Czasami zapominam, jak się oddycha.

 Uciekając się do wyobraźni, uciekamy w czasie.

 Czekam na piątek.

 Nawet jeśli starasz się żyć w pełni, czasami zapominasz o prawdziwym znaczeniu życia. Czas jest nieubłaganym nauczycielem, przypominając, że czasem mniej znaczy więcej, a każda chwila jest bezcenna.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwa razy, bo przepływająca woda jest zawsze nowa. Jednak to, co widzisz, zależy od tego, jak patrzysz.

 Są tacy złodzieje, których prawo nie karze,
choć kradną człowiekowi to, co najdroższe: czas.

 Nikt nie jest na tyle bogaty, aby móc kupić sobie odrobinę więcej czasu, a jednocześnie nikomu nie brakuje na tyle środków, aby mógł sobie pozwolić na stracenie go. Czas jest najcenniejszym skarbem, jakim dysponujemy, a najtrudniej go odzyskać, gdy go raz stracimy.

 Świat istnieje tylko dzięki temu, że za późno się cofać.

 Czas to zasób, którego nie można kupić, nie można go odzyskać, nie można go zatrzymać. Czas nie zna litości, nie czeka. Czas niczym rzeka, płynie nieustannie do przodu, niewzruszenie. Po każdym straconym dniu jesteśmy o jeden dzień bliżej naszego ostatecznego celu.

 Są ludzie, którzy marnują czas, nie potrafiąc zdecydować, kiedy skończyć coś odmienne i kiedy zacząć coś nowego. I są tacy, którzy wykorzystują każdy marnowany przez innych moment.

 Czas jest względny i jego wartość zależy od tego, co z nim robimy. Można go marnować i tracić, ale można też przeżywać tak intensywnie, że sekunda staje się wiecznością.