Czasami zapominam, jak się oddycha.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo ta woda, której dotknąłeś, już przepłynęła i nigdy nie przepłynie ponownie. Ciesz się każdym momentem życia.

 Czas to rzecz najbardziej cenna, jaką można stracić. Bo można go tylko stracić. Raz wykorzystany, już nigdy nie wróci.

 Gdybyśmy nie umierali, czas byłby tylko wymiarem przestrzeni. W takiej przestrzeni człowiek mógłby być wszędzie naraz. Umieranie uniemożliwia nam bycie wszędzie naraz, narzucając nam bycie zawsze tu i teraz.

 Nie ma nic trwalszego od chwili. Wszystko przemija, a jedno pozostaje: teraz. Teraz jest wieczne, nieskończone i jedynie realne. Teraz jest jedynym czasem, w którym naprawdę żyjemy.

 Czas jest tym, co zegar mierzy. Niektórzy zauważają, że to co zegar mierzy, zasadniczo nie jest czasem, a co najwyżej to co nazywamy czasem w myśl naszej niezrozumiałej, ludzkiej koncepcji.

 Przeszłość należy do historii, przyszłość do Boga, czas teraźniejszy jest własnością Mądrości. Czas jest jak rzeka, płynąca stąd, wypełniona obrazami i emocjami.

 Przyszłość zaczyna się dzisiaj, nie jutro. Dostaliśmy od Boga dar czasu. Wartość czasu zależy od tego, jak go wykorzystamy.

 Czasem odkrywamy, że czas, który nam się wydawał stracony, był tym najcenniejszym. Czas jest jak rzeka - nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ płynąca woda, którą dotknąłeś, pójdzie dalej. Ciesz się każdą chwilą życia.

 Czas jest rzeką, która zmywa wszystko, co tworzymy. Czas jest prawdą należącą do wszystkich, ale nie każdego. Czas jest lekiem na rany i balsamem dla serca.

 Nie trać złotej godziny spotkania dla powitania, zegarek bić może, ale czas nigdy nie wróci do tych, którzy stracili.