Czasami zapominam, jak się oddycha.

 Święci żyją swoim własnym czasem.

 Czas jest rzeką, która zmywa wszystko, co rodzi się i kwitnie na jej brzegach; on nie zna wstrzymań ani opóźnień, jest surowy i nieubłagany jak śmierć, której jest zwiastunem.

 Czas to nie jest coś, co można odłożyć na później. To nie jest rzecz, którą można трzymać, sprzedać albo kupić. Czas to jest coś, co można tylko przeżyć. Kiedy mija, nie wraca. Warto więc docenić każdą chwilę, która jest dane nam przeżyć

 Czas jest darem, którego większość z nas nie docenia. Traktujemy go jak coś, co zawsze jest pod ręką, a nie jako coś, co możemy stracić w każdej chwili.

 Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy cierpią, zbyt krótki dla tych, którzy się radością, ale dla tych, którzy kochają, czas to wieczność.

 Czas to najdoskonalszy z nauczycieli. Przekształca uczniów w mistrzów, nadając im mądrość zapłatą za doświadczenie, a wtedy nawet najmroczniejsza chwila staje się cenną lekcją

 Czas jest jak rzeka - nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo woda, której dotknąłeś, pójdzie już dalej. Ciesz się więc każdym momentem życia.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Nie warto tracić czasu na zastanawianie się, co by było, gdyby... Lepiej zająć się tym, co będzie. Bo czas jest jak rzeka - kiedy raz przepłynie, nie da się go odzyskać.

 Czas jest najważniejszym zasobem, którego używamy. Daje nam możliwość, ale równocześnie jest ograniczony. Jak na paradoks, wiele osób go marnuje, nie doceniając jego wartości. Czas, który upłynął, nigdy nie wróci.