Kochać człowieka, to znaczy mieć czas, nie śpieszyć się, być obecnym dla niego.
Czas jest tym jedynym klejnotem, którym rzucamy nie zastanawiając się nad jego wartością. Często mija zanim zdajemy sobie sprawę z jego wartości.
Czas jest płatnikiem wszystkich długów, w końcu stójmy na straży naszych dni, są one krótkie, o wiele za krótkie, aby móc je trwonić na niepotrzebne kłótnie, na złość i gniew.
Czas jest jedyną sprawą, której rzeczywistej istoty nie rozumiemy. Ucieka zbyt szybko, kiedy bawimy się bez trosk, a przemieszcza się zbyt powoli, kiedy smucimy się i tęsknimy.
Ważne jest tylko to, co robimy z naszym czasem. Kochać, cierpieć, myśleć. Reszta to tylko puste milczenie. Panie, ten czas, który nam dałeś, czas naszego życia, jest zbyt krótki. Możemy go stracić, nie zdając sobie z tego sprawy. Możemy go zmarnować, nie zwracając uwagi. Ale czas to jest życie. A życie to jest w naszych sercach. Tylko Ty, Panie, możesz nam dać więcej czasu, więcej życia.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ przepływająca woda zawsze będzie inna. Więc ciesz się każdym momentem życia.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda, która przemknęła, nigdy więcej nie powróci. Ciesz się każdym momentem życia.
Są tacy złodzieje, których prawo nie karze,
choć kradną człowiekowi to, co najdroższe: czas.
Czas - to rzecz najcenniejsza, którą mogą nam dać. Nie możemy go kupić, ale możemy go stracić. I kiedy go stracimy, nie możemy go odzyskać.
Czas jest jak rzeka, której nie możemy dotknąć dwukrotnie, mamy tylko jedną szansę, aby popłynąć razem z nią w swoje wyjątkowe życie.
