Mamy tak mało czasu dla nauki, a tyle na niewiedzę. Tyle na pokusy i tyle na zastanawianie się, które wybrać. Tak mało na miłość, a tyle na to, aby ją odrzucić.
Czas jest jak rzeka, której nie można dotknąć dwukrotnie, bo woda, którą dotknęliśmy, spływa, a zastępuje ją ta, która nadchodzi, i tak dalej.
Czas to nie to, co pokazuje zegar, to coś, co mija w nas, nie na zewnątrz. To coś, co zapełnia nas mysłami, wspomnieniami, nadziejami, czasem strachem.
Ważne jest tylko to, co robimy z naszym czasem. Kochać, cierpieć, myśleć. Reszta to tylko puste milczenie. Panie, ten czas, który nam dałeś, czas naszego życia, jest zbyt krótki. Możemy go stracić, nie zdając sobie z tego sprawy. Możemy go zmarnować, nie zwracając uwagi. Ale czas to jest życie. A życie to jest w naszych sercach. Tylko Ty, Panie, możesz nam dać więcej czasu, więcej życia.
Był kiedyś świat,
który znaliśmy,
ale poszedł naprzód.
Czas jest najcenniejszym zasobem, który posiadamy, ponieważ jest nieodnawialny. W tej drodze, która nazywamy życiem, każda minuta jest darem, nieodwołalnie przemijającym, wykorzystajmy go mądrze.
Czas jest tym, czego najbardziej potrzebujemy, ale tego, co najgorzej wykorzystujemy.
Każde czasy są zepsute na swój własny, nowy sposób.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy cierpią, zbyt krótki dla tych, którzy się radością, ale dla tych, którzy kochają, czas to wieczność.
cieszyli się swoim towarzystwem przez kilka miesięcy,każde spotkanie było jak powiew wiatru ,aż tu któregoś dnia ucichł szept jego słów cisza w telefonie mimo że czeka aż jej powie co się stało ,ale tylko echo jej pytań ciąż w głowie huczy ,czyżby stchórzył ,lecz nie zasługuje ona na tę cisze ...
