Wysłuchajcie, jeśli mogę was poprowadzić przez świat. Wszyscy jesteśmy pasożytami czasu, wszytko od nas spada, rodząc strach i nadzieję. I trzeba też powiedzieć bardzo dokładnie, że niewielu z nas potrafi wykorzystać to co otrzymał.
Czas jest rybą, której nie widać w błeźniącej tafli rzeki, czasem myślimy, że uchwyciliśmy go, ale on wymyka się i znika w głąb wód, zanim zdążymy zamknąć dłonie.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się cieszą. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Nie liczymy czasu, który mija, ale czas, który zostaje. Każda chwila jest droższa, jeśli wiemy, że jej mniej.
Czas to rzecz, której najbardziej potrzebujemy, ale której najmniej dobrze używamy. Zdajemy sobie z tego sprawę dopiero w momentach, gdy go brakuje.
Nie licz godzin, które mijałeś, bo to czas przeszły. Nie oczekuj godzin nadchodzących, bo to czas przyszły. Cień twojego poprzednika już dawno przeminął, a cień twojego następcy jeszcze nie nadszedł.
Bo kiedy nadchodzi wieczór,
wszystkie wspomnienia wracają.
Czas, który widzi zdarzać się wszystko, czeka na pamięć, która zapomina o wszystkim. Czas zabiera nasze dzieci, niszczy nasze miłości, nasze zdrowie, nasze życie. Czas nie czeka na nic.
Czas jest najważniejszy zasób i jego właściwe wykorzystanie jest kluczem do sukcesu. Trzeba docenić jego wartość, bo minuta stracona już nigdy nie wróci.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ prąd, który przeszedł, nigdy więcej nie przeminie. Ciesz się każdym momentem życia.
