O wartości czasu

 Człowiek, który odczuwa, jak cenny jest każdy moment, zrobi coś z tego. To jest główna różnica między nami, a nimi.

 Czas nas uczy, zbyt często na własnych błędach, że życie nie jest basenem, lecz oceanem. Zbyt wielkim, by poznawać jego głębie. Zbyt nieprzewidywalnym, by przewidzieć jego sztormy. Zbyt pięknym, by go nie kochać.

 Czas nie jest z gumy. Każdy, wcześniej czy później, będzie wąchał kwiatki od spodu.

 Czas jest nieskończony jak droga w nieskończoność. Co byśmy nie robili, czy to zły czy dobry uczynek, czas to zapamięta. Czas jest jak lustro, odbija nawet najmniejsze nasze ruchy.

 Czasu nie można powstrzymać. Nie można go też przyspieszyć. Można tylko starać się, aby każda chwila życia miała sens.

 Nie mierzę swojego życia latami. Mierzę je chwilami. Są chwile, które są na wagę złota i mój czas nie jest mierzony liczbą dni, ale liczbą tych złotych chwil.

 Uciekając się do wyobraźni, uciekamy w czasie.

 Czas jest jak rzeka, którą nie możesz dotknąć dwa razy, bo płynąca woda, której dotknąłeś, przepłynęła już daleko.

 Czas to pies goniący własny ogon. Im bardziej się spieszy, tym bardziej oddala się od celu.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwa razy, bo przepływająca woda nie jest już tą samą, a człowiek, który najpierw ją dotknął, nie jest już tym samym człowiekiem.