Nie ma człowieka tak małego, ...

 Wielcy ludzie są dumni, mali - próżni.

 Człowiek ukuwa sobie maksymy, żeby zapełnić dziury we własnym charakterze.

 Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się dlań wtedy, gdy zapominając o sobie zacznie żyć dla bliźnich.

 Historia jednego człowieka jest historią całej ludzkości.

 Pomiędzy paradoksem a prawdą zachodzi ta różnica, że pierwszy rozjaśnia przedmiot silnym światłem
z jednej strony, a druga słabym światłem z wielu.

 Małomówne osoby są w rzeczywistości bardzo rozmowne, gdy trafią na właściwe towarzystwo.

 Człowiek rodzi się by żyć, nie po to by przygotowywać się do życia.

 Często zauważałem tę wadę, iż zamiast starać się poznać drugiego, wysilamy się tylko, aby dać poznać siebie.

 Nie ma grzechu, w którym nie byłoby przewinienia przeciw bliźniemu.

 Racja jest jak dupa. Każdy ma swoją.