Wierzę, że są kwiaty, które ...
Wierzę, że są kwiaty, które się rodzą z spojrzeń ludzkich oczu.
Człowiek potrzebuje tego, co w nim najgorsze, by dosięgnąć tego, co w nim najlepsze.
Zarówno sztuka, jak ojczyzna,same przez się niewiele znaczą.Znaczą one bardzo wiele, gdy człowiek,poprzez nie wiąże się z istotnymi,najgłębszymi wartościami bytu.
Gdyby ludzie myśleli o tym, co mówią, to nie mówiliby tego, co myślą.
Zależność człowieka od okolicznościjest w gruncie rzeczy zależnością od samego siebie.
Człowiek potrafi uczynić i to, czego nie zdoła ogarnąć jego wyobraźnia. Jego czoło przecina galaktykę absurdu.
Jeśli człowiek na początku jest pewny, kończy na wątpliwościach, ale jeśli zaczyna od wątpliwości, dojdzie do pewników.
Zły to znak, jeżeli człowiek nie chce czy nie może świętować. Znaczy to, że przytłoczyły go obowiązki, albo kłopoty, albo strach, albo poczucie winy; i nie cieszy się już wolnością.
Kto nie chce być bohaterem świętości, ten staje się tchórzem grzechu.
Wielki człowiek jest wielki nawet w dolinie.Mały jest mały nawet na szczycie góry.
Najsilniejszym człowiekiem w świecie jest ten, kto jest zupełnie sam.