Dwojako chybiamy w naszych stosunkach ...
Dwojako chybiamy w naszych stosunkach z ludźmi: gdy ich krzywdzimy i gdy im nie pomagamy, choć pomóc możemy.
Czasami lepiej jest kogoś, komu nie ufasz, mieć pod ręką, żeby go nie spuszczać z oka.
Czasem nawet w kłamstwie
można znaleźć ziarno honoru.
Powiedz komuś w twarz co ci się w nim nie podoba, a usłyszysz jaki naprawdę jesteś.
Rozumne poznanie dobra prowadzi człowieka do zadowolenia i pogody ducha.
Denerwować się to znaczy mścić się na własnym zdrowiu za głupotę innych.
Idee to córy przeszłości i matki przyszłości, zawsze zaś niewolnice czasu.
Doświadczenie płynące z naszych błędów czyni nas lepszymi.
Nie ganiaj za ludźmi, nie muszą Cię lubić. Ci, którzy pasują do Ciebie, znajdą cię i zostaną.
Ponieważ współczucie w stosunku do zwierząt jest tak nierozerwalnie związane z dobrocią charakteru, można zaufać poglądowi, że jeśli ktoś jest okrutny wobec zwierząt, to nie może to być dobry człowiek.
Poezja jest chorobą niektórych ludzi, podobnie jak perła jest cierpieniem ostrygi.