Cóż jest człowiek, że pamiętasz ...
Cóż jest człowiek, że pamiętasz o nim, syn człowieczy, że go nawiedzasz?
Ciekawość to pierwszy
stopień do drugiego stopnia ciekawości - odparł Felix. - A klika stopni dalej są regularne kłopoty.
Ciągle mamy nadzieję – i we wszystkich sprawach lepiej mieć nadzieję niż ją stracić.
Straszną jest rzeczą, kiedy dusza
zmęczy się życiem szybciej niż ciało.
Człowiek myśli, że kogoś zna, a potem okazuje się, że wcale tak nie jest.
SAMOTNIK:
Ktoś jęczy - - -
ECHO:
Wichr.
SAMOTNIK:
Ktoś płacze, drży - -
ECHO:
To ty. - - -
Czasami myślimy, że kogoś kochamy
i później na siłę staramy się wejść w tą miłość. Kończymy, bo okazuje się, że to wcale nie było to. Aż w końcu nadchodzi ten moment, w którym dociera do nas, że to właśnie było to, tylko nie do końca oswojone, niezupełnie otwarte, zbyt
mało nam znane. Dajcie sobie czas.
Geniusz ludzki może oddychać swobodnie tylko w atmosferze wolności.
Pamiętam. Pamiętam wszystko.
I to boli mnie najbardziej.
Kłamstwo ma krótkie nogi.
Wydaje ci się, że zaszedłeś bardzo daleko i bardzo wysoko w poznaniu świata, a ty – nie wiedząc kim jesteś – po prostu nie ruszyłeś z miejsca.