A to jest najważniejsze, tak mi się przynajmniej wydaje - ...

 Znam ja ludzi, mój drogi. Kiedy mówią, mówią zawsze źle.

 Rodzice mają dziś za mało dzieci, dzieci - za mało rodziców, ale wzajemnie mają się zupełnie dosyć.

 Stanę się zgorzkniały i stracę zaufanie do ludzi, bo zawiódł mnie jeden człowiek. Będę ział nienawiścią do tych, co odnaleźli swoje skarby,
bo ja sam nie dotarłem do mojego. I zawsze
będę dbał tylko o tę odrobinę, którą posiadam,
bo jestem za maluczki by mieć cały świat.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Qualis pater, talis filiusjaki ojciec, taki syn.

 Życie człowieka jest bardziej piekielne od samego piekła.

 Prawdziwe niebezpieczeństwo gnieździ się wewnątrz człowieka.

 Im więcej ludzi się pozna, tym mniej się ich zna.

 Strach i ból mogą Cię dotknąć tylko wtedy, gdy im na to pozwolisz.

 Nie mamy prawa cieszyć się szczęściem, jeśli nie tworzymy go dokoła nas, podobnie jak nie możemy używać bogactw, których nie wypracowaliśmy.