Człowiek nie musi być ideałem, żeby być człowiekiem.

 Postawa liberała wobec społeczeństwa jest taka, jak postawa ogrodnika, który opiekuje się rośliną i musi wiedzieć możliwie jak najwięcej
o jej budowie i sposobie
funkcjonowania, aby stworzyć najkorzystniejsze warunki
dla jej rozwoju.

 Ojczyzna to ludzie, których rozumiemy i którzy nas rozumieją.

 Pomocną rękę należy podać tym, którzy mądrze walczą, a nie mogą dać sobie rady.

 Wtedy pycha człowieka będzie poniżona, a upokorzona ludzka wyniosłość.

 Gdy człowiek rozumny zacznie mówić jakieś zdanie, nie domyślamy się, jak je skończy.
Gdy zacznie głupi – wiemy na pewno.

 Jeśli nie mogę
dosięgnąć Nieba, podniosę Piekło.

 Cóż to za nieopisana ulga, mieć poczucie bezpieczeństwa przy innej osobie, nie musieć ważyć myśli, ani mierzyć słów, lecz wylewać je wszystkie z siebie wiedząc, że wierna dłoń przyjmie je i zachowa.

 Kościół potrzebuje świętych a nie reformatorów.

 Nie należy przebywać z ludźmi, którzy psują nam charakter.

 Często ci, którzy nie wiodą bogatego życia towarzyskiego wcale nie są aspołeczni. Po prostu mają bardzo ograniczoną tolerancję na idiotów i fałszywych ludzi.