Wymyślając aforyzmy trudno nie wymyślać ludziom.

 Człowiek, zgodnie ze swoją wewnętrzną naturą, jest stworzeniem, które nie tylko pracuje i myśli, ale także śpiewa, tańczy, modli się, opowiada historie i świętuje.

 W obliczu śmierci
wszyscy jesteśmy samotni.

 W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to, co Cię otacza i już nie potrafisz zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuje Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.

 Nie próbuj nigdy robić kogoś drugiego takim, jakim ty sam jesteś. Wiesz przecież dobrze - i Bóg wie również - że jeden egzemplarz z tego rodzaju wystarczy.

 Ludzie milczą. Uważają, że to najlepsze wyjście. Że kiedy zamkną usta za murem,
to serce przestanie czuć. Ludzie się mylą. Milczenie potrafi okaleczyć najbardziej. Potrafi wypalić ranę. Potrafi zabić obłok.

 O wolności, jakież zbrodnie popełnia się w twoim imieniu!

 Nikt nie jest zobowiązany, by
kogokolwiek lubić, ale istnieje
pewna rzecz, o której warto pamiętać: szacunek.

 Nie przyjemność, nie chwała,
nie władza – wolność, wyłącznie wolność.

 Nigdy niewolnik pieniądza nie będzie uczciwym człowiekiem.

 Z dojrzałością człowiek nie chce być
ani pierwszym, ani najlepszym.
Zostawia miejsce dla pierwszych lepszych.