
Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez - nie jest ...
Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez - nie jest prawdziwym człowiekiem.
Nikt nie ma przywileju na nieomylność. Wyznaczając prawa powinien wiedzieć, że podmiotem ich jest człowiek. O tyle są obiektywne, optymalne i obowiązujące o ile są służebne w stosunku do człowieka.
Z czasem człowiek uczy się mieć po prostu wyje*ane.
I jak tu nie być optymistą,
gdy moi wrogowie okazali się
takimi świniami jak przewidywałem.
Prawdziwą tragedią człowiekanajczęściej nie jest niemożność dopięcia celu,ale rozczarowanie, którego doznaje po osiągnięciutego, czego pragnął.taki wybór celów, aby nie utrąciły one swej wartości,z chwilą gdy zostały osiągnięte.
Kiedy czynisz dobro, wdzięczność ludzi bywa tak przelotna i lekka jak piórko. W przeciwieństwie do niego błędy, które popełniasz, wywołują gniew ciężki jak ołów.
Tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem pewien co do tej pierwszej.
Człowiek jest uczniem, cierpienie jest jego nauczycielem.
Ludzie są sobie bliżsi, świat się przeludnia.
Czymże jest czas? Jeśli nikt mnie o to nie pyta, wiem. Jeśli pytającemu usiłuję wytłumaczyć, nie wiem.
Nikt nie jest zobowiązany, by
kogokolwiek lubić, ale istnieje
pewna rzecz, o której warto pamiętać: szacunek.