Człowiekowi jest dana władza tylko nad samym sobą.

 Gdybym mógł, gdybym
tak mógł wydrzeć sobie serce
i odrzucić serce, i być bez serca.

 Nieco marzycielstwa jest rzeczą dobrą, jak narkotyk w małej dawce. Koi silne nieraz rozgorączkowanie pracującego umysłu i rodzi w duszy miękką, świeżą mgłę, która łagodzi surowe zarysy czystej myśli, wypełnia gdzieniegdzie braki
i niedociągnięcia, wiąże całości
i ściera zbyt ostre kontury idei.

 Łzy popłynęły, zanim zdołał je powstrzymać, gorące, lecz natychmiast zamarzające na twarzy, ale cóż za sens ocierać je, albo udawać, że nie płyną?

 By się zbliżyć do drugiego człowieka, trzeba oderwać się od siebie.

 Znałem ludzi, którzy po kryjomu pili, a byli pijani publicznie.

 Głupcy pytają innych, mądry człowiek pyta samego siebie.

 Rozumne poznanie dobra prowadzi człowieka do zadowolenia i pogody ducha.

 Dopiero wówczas, gdy dostrzeżemy, że żaden człowiek nie jest zupełnie czarny jak diabeł, ani też zupełnie biały, jak anioł, lecz, że wszyscy jesteśmy, jak zebry w paski lub szarzy, jak orły i dopiero wówczas, gdy wyciągniemy z tego spostrzeżenia praktyczny wniosek, mamy możność naprawdę zrozumieć ludzi.

 Myślę, że wielu ludzi jest dobrych w większej ilości rzeczy, niż świat im daje okazji do zrobienia.

 Jeśli postąpiłam słusznie, to dlaczego się czuję, jakbym zrujnowała sobie życie?