
Człowiek nie staje się tak łatwo dorosłym. Nie może się ...
Człowiek nie staje się tak łatwo dorosłym. Nie może się stać.
Najdalej zajdzie ten człowiek, który nie wie, gdzie idzie.
Każdy jest jak książka, tylko ludzie mają róże okładki.
Człowiek nie jest nigdy tak piękny jak wtedy, gdy prosi o przebaczenie lub gdy sam przebacza.
W człowieku jest taka tajemnicza strefa ziemi niczyjej, na której istnieje ludzka wolność wyboru, która nie poddaje się ani determinizmowi biologicznemu, ani determinizmowi kulturowemu. Determinizm kiepsko pasuje do opisywania ludzkiego świata.Tu leży moim zdaniem istota człowieczeństwa. Mogę słuchać obowiązującego w przyrodzie dyktatu zasady darwinowskiej, ale nie muszę. Bo w mojej ludzkiej mocy jest zadrwić sobie z tego dyktatu i obrać drogę terrorysty, świętego albo wolontariusza.
Los człowieczy polega na tym, żeby samemu cierpiąc, próbować ulżyć cierpieniom innych.
Gratulacje – najpiękniejsza forma zawiści.
Ludzie są tacy zaskoczeni, kiedy nagle zaczynasz z nimi postępować tak, jak oni z Tobą.
Kłamać nigdy nie wolno, ale nie zawsze trzeba całą prawdę mówić.
Kto mężem jest rozumnym, nie powinien nigdy wychowywać dzieci na zbyt mądrych ludzi.
Każdy z nas ma swoją
własną rzeczywistość albo
nawet kilka i czasem trudno
orzec, której należy się trzymać.