Aequam memento rebus in arduis ...
Aequam memento rebus in arduis servare mentemi w nieszczęściu zachowuj spokój umysłu.
Człowiek rodzi się wolny, a wszędzie jest w okowach. Kto myśli, że jest panem zwierząt, bardzo się myli, jest tylko ich stróżem. A jego obowiązkiem jest służyć im do póki żyje. Jeżeli nie służy, jest gorszy od zwierząt.
Czy [...] my stwarzamy formę, czy ona nas stwarza?
Rzeczywistość nie jest tym, co jest zewnętrzne, lecz tym, co jest wewnętrzne. Wszystko, co widzimy na zewnątrz, jest tylko cieniem rzeczywistości, która jest w nas. My sami jesteśmy rzeczywistością, której szukamy na zewnątrz.
Dyscyplina jest matką dobrobytu.
Kto ma przeciwko sobie głupców, zasługuje na zaufanie.
Bo strach to nic innego jak zdradziecka odmowa pomocy ze strony rozumowania.
Czy to, że coś istnieje, jest zrozumiałe? Czy jesteśmy w stanie zrozumieć, dlaczego coś jest, a nie jest czym innym lub dlaczego istnieje cokolwiek? Pytania, które filozofia zadaje, są tymi, które wykraczają poza naszą codzienną percepcję i zrozumienie.
Przy mnie nie można czuć się bezpiecznym. Każdy, kto zbyt długo ze mną przebywał, już nie żyje.
Nie ma absolutnej prawdy, a to co nazywamy prawdą, jest tylko skomplikowanym kłamstwem. Cierpienie jest jedynym dowodem na naszą istotę. Istnieć znaczy cierpieć, osiągać znaczy być znienawidzonym.
Wszystko, co nieznane, uchodzi za wielkie.