Kto ma przeciwko sobie głupców, ...

 Człowiek z natury dąży do poznania. Dowodem na to jest nasze zamiłowanie do zmysłów; albowiem niezależnie od ich użyteczności czerpiemy z nich przyjemność dla siebie, i mówię tu zdecydowanie o widzeniu, słuchaniu i noszeniu. Przede wszystkim i najwięcej nas satysfakcjonuje to, że przez nie poznajemy i rozumiemy jakiś rodzaj prawdy.

 Istnieje tylko jeden kierunek rozwoju świadomości: od mniej do bardziej doskonałego, od chaotycznego do uporządkowanego, od bezmyślnego do myślowego. To jest kierunek ewolucji wszelkiego życie na ziemi.

  Niektórzy ludzie nawet nie zdają sobie sprawy,jak bardzo pomagają po prostu będąc w odpowiednim miejscu i czasie i nie potrzebuję skrzydeł Asiu by latać,potrzebuje Ciebie bo wiem,że dzięki Tobie nie upadnę...

 ,,Podejdźcie.
Jeszcze bliżej.
Im więcej sądzicie, że widzicie, tym łatwiej będzie was oszukać.
Bowiem czym jest widzenie?
Patrzycie, ale tak naprawdę filtrujecie, interpretujecie,
szukacie znaczenia.
Moje zadanie?
Zabrać najcenniejsze, co mi dajecie: waszą uwagę.
I wykorzystać ją przeciw wam.''

 Ciemność wokół
ciemność na mnie
jeden wdech
tysiąc spojrzeń
milion słów
a tak naprawdę
to tylko mój ból

 Niegodziwość pije większą część swojej własnej trucizny.

 (...) Przepych to konieczność, inaczej ludzie mogliby pomylić króla czy cesarza z uczciwym człowiekiem.

 Nie potrafię słuchać
A sam bez przerwy gadam
Jak gdybym istniał tylko ja
A światem rządził szatan

~Hurt

 Czy to, co widzimy, jest rzeczywistością, czy widzimy tylko to, co chcemy widzieć? Czy istnieje obiektywna rzeczywistość, czy też istnieje tylko nasza subiektywna interpretacja rzeczywistości?

 Nie doświadczamy natury bezpośrednio, lecz tylko przez pryzmat naszych umysłów, nasze zrozumienie jej jest więc koniecznie subiektywne. To nie jest rzeczywistość sama w sobie, ale tylko nasze zrozumienie jej, co jest znane. Ta teoria została nazwana 'idealizm transcendentalny'.