Rzeczą ważną w dobroci jest ...

 Człowiek to tylko paproć, rośnie między skałami, w miejscach, do których słońce nie dociera. Rodzi się, rośnie, ginie. Ale potem, do pełnego cyklu potrzeba kilkudziesięciu lat. A wszakże, życie paproci to tylko krótki moment w nieskończoności wszechświata.

 Każdego dnia jesteśmy na świecie przez zbyt krótki czas, by móc pojąć znaczenie tego, co widzimy. To, co jest niepojęte, przekracza naszą wyobraźnię i staje się częścią naszej codziennej rzeczywistości.

 Człowiek jest tym, czym decyduje się być. Nie jest czymś, czym jest, lecz czymś, co sam dla siebie wybiera.

 Życie jest jak rzeka, która płynie szybko i nieubłagalnie w przyszłość, bez możliwości powrotu. Warto zatem korzystać z każdej chwili, poznawać, rozwijać się, kochać...

 Największym cierpieniem człowieka jest cierpienie, które nie ma sensu. To nie cierpienie jako takie, lecz brak sensu jest tym, co niszczy człowieka.

 Cokolwiek nas spotka, jest nam potrzebne do pełnego rozwoju. Nie podąża za tobą nic, co by było zbędne, nic, co by cię nie dotyczyło. Wszystko, co się zdarza, ma swoje znaczenie.

 Bóg stworzył czas, ale człowiek stworzył pośpiech. Wszyscy narzekamy, że nie starcza nam czasu, a nie zauważamy, że to my go nieustannie marnujemy. Niestety, czasu nie da się cofnąć, nie da się zamienić w pieniądze, ale można go zmarnować na bezsensowne czynności.

 Nie zasłaniaj mi słońca.

 Jaka myśl, taki czyn.

 Tylko ten widzi prawdę, kto sam przemyśla sprawy od podstaw, bez względu na to, co o nich inni mówią. Filozofia to sztuka myślenia dramatycznie, z odwagą, z ryzykiem przełomowego odkrycia, a nie powtarzanie cudzych myśli.